[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Robin probeerde me te troosten maar zelf zijn lieve woorden hielpen niet.
Robin veegde wat tranen weg en deed mijn haar naar achteren.
"Merel je bent sterk!" waren de woorden die hij dan zei.
Ik voelde me niet meer sterk ik kon niet meer sterk zijn.
Uiteindelijk viel ik naast Robin in slaap.
Robin had een arm nog steeds om me heen.
Een dienstmeisje kwam binnen om de boel schoon te maken.
Olivia kwam nog even kijken.
En ging op de stoel zitten die net was schoongemaakt.
Ze keek Robin aan.
En zag dat ik uiteindelijk rustig sliep.

Olivia Elaine Newton

Ik ga even zitten en haal even diep adem, alles leek weer zo goed te gaan .. en dan gebeurd dit toch weer.
Ik hoopte maar ergens dat Merel mee zou gaan op vakantie met Ivon .. dan had ze even rust en kon ze wat nadenken.
Ze wou Robin ook niet kwijtraken wat ik ook wel snap .. maar ze lijkt meer te houden van hem als broer, ze vertrouwt hem .. maar het is anders dan tussen haar en Ivon.
Ze moest zelf kiezen natuurlijk ..
Uiteindelijk liep het dienstmeisje weg, ik was nog steeds aan het vechten tegen mijn tranen .. waarom wist ik niet, het was mij niet eens overkomen.
Ik had wel enorme medelijden met Merel .. ik keek even naar de grond waar zojuist nog het plas bloed lag.
Ik moest denken aan vanochtend aan mijn moeder, straks was ze al geruchten aan het verspreiden ..
Ik begon een beetje misselijk te worden en de tranen begonnen steeds meer te prikken maar ik houd me sterk.
'' gaat het ? '' vraagt Robin dan zacht aan me.
Ik knik maar even zodat ik niet hoefde te praten .. dat zou toch maar ongemeend klinken.

Merel :
Robin zuchtte even diep.
Ik duwde mijn hoofd nog wat dichter tegen hem aan.
Zelfs in mijn slaap liepen er tranen over mijn wangen.
Robin keek nar Olivia.
"Wat een nacht he."

Olivia zuchtte en knikte.
"Ik hoop maar dat ze straks goed wakker word." zei Olivia bezorgd.
Robin keek me aan en deed een pluk haar uit mijn gezicht.

Olivia Elaine Newton

Ik begin heel erg moe te worden en val in slaap, Robin is inmiddels ook weer in slaap gevallen.
Ik schrik nog een paar keer wakker om te kijken of alles goed gaat met Merel.

De volgende ochtend word ik weer vroeg wakker, ik pak even een nat doekje en dep Merel haar gezicht daar voorzichtig een beetje mee schoon.
Uiteindelijk leg ik het doekje weer weg, Merel word ook wakker.
'' Sorry, heb ik je wakker gemaakt ? '' vraag ik dan zacht.

Merel :
Ik zag Olivia.
En opeens besefte ik me weer wat er gisteravond allemaal is gebeurd.
Ik barstte in tranen uit.
Ik deed mijn armen om Olivia heen toen ik op was gestaan.
Ik kon het nog steeds niet geloven.
Mijn jurk zat nog steeds onder het bloed.
Ik keek erna.
Ik voelde me leeg.
Ik wist het even niet meer.
Robin was ook wakker geworden.
Hij keek bezorgd naar me ondanks dat hij eigenlijk de meeste zorg nodig had.
Hij was de hele nacht erg lief voor me geweest.

Olivia Elaine Newton

Ik wreef even over de rug heen van Merel, ik vond het zo sneu voor haar.
'' Merel .. het is misschien niet echt het meest geweldige moment om het aan je te zeggen maar. Ivon zijn aanbod van de vakantie geld nog steeds .. waarschijnlijk ligt hij nog te slapen na wat er is gebeurd. '' zeg ik dan een beetje zacht.
'' Misschien is de vakantie lekker voor je om even uit te rusten .. het is natuurlijk je eigen keuze '' zeg ik dan nog.

Merel :
Ik schudde mijn hoofd.
Op dit moment kon ik Ivon's gezicht niet verdragen.
Ik rukte de zilveren hart van mijn hals en gooide hem op de grond.
Ik liep de kamer uit en liep verdoofd de tuin in.
Ik ging bij het riviertje zitten.
Ik deed mijn schoenen uit en liep het water in.

Robin staarde naar de halsketting op de grond en zag Olivia geschrokken kijken.
Robin probeerde overeind te komen.
Hij hield zijn ene hand op de verband .
Hij keek nog steeds naar Olivia.
"Zo ken ik haar niet." zei hij tegen Olivia.

Ik was ondertussen in het koele water.
Ik moes alles van me af laten stromen.
Ik ging kopje onder.
Ik huilde nog steeds.
En keek in de weerspiegeling in het water.
Dit had me echt gebroken.
Ik voelde me leeg.
Ik ging met mijn handen naar mijn buik.

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd '' ik ook niet ''
Ik pak de ketting even op , er komt even een vrouw aangelopen .. ze komt om het verband van Robin goed te doen en naar de wonden te kijken.
Ik loop even de kamer uit en ga naar buiten.
Ik loop naar het water toe en ga aan de kant staan '' Merel sorry dat ik er over begon .. '' zeg ik dan.
Uiteindelijk loop ik ook even het water in, ik loop naar Merel toe en geef haar een knuffel.
Er komen weer tranen in mijn ogen, ik vond het verschrikkelijk om haar zo te zien.
Ik besluit haar uit te leggen waar ik vannacht aan dacht over hoe ik een beetje dacht hoe de band tussen haar, Ivon en Robin zat, en dat Ivon enorme spijt had maar dat hij haar niet nog eens kwijt wou raken.
'' Ik snap ergens wel dat je hem even niet wil zien .. maar misschien is die vakantie juist even goed ? '' zeg ik dan.
'' Ik hoop alleen maar dat jij weer gelukkig word '' zeg ik dan zacht, er loopt even een traan over mijn wang die ik toch niet weet tegen te houden.

Merel :
Ik keek Olivia even aan.
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik wil naar huis." zei ik al huilend.
Zo stonden we in de stromende riviertje.
Ik wou even nergens meer aan denken.
Ik had geen zin meer om hier in het paleis te blijven.

Ik snapte ook wel wat Olivia zei.
Dat ik even weg moest en dat Ivon het zo niet bedoelde.
Maar ook voor Robin had ik gevoelens die ik niet kon uitleggen.
Het voelde meer dan alleen een broer.

Toen ik hem zag hoe die op de boerderij werkte met me vader.
Hoe die me opving toen het niet goed liep tussen mij en Ivon.
Hoe die er vannacht zo voor me was.
Ik voelde die kus nog steeds.
En het voelde net zo goed als Ivon.
Ik was in de war.
Ik had mijn kind verloren en dat moest ik eerst verwerken.

Olivia Elaine Newton

Ik loop even het water weer uit .. hoe kon ik haar ooit helpen ? denk ik dan.
Ik loop langs de kant richting Merel '' waarom ga je dan niet even naar huis ? Ze zullen het vast wel begrijpen .. '' zeg ik dan tegen haar .. dat was het laatste wat ik nog kon doen.
Verder zou ik het ook niet meer weten, ik had van lieverlee hoofdpijn gekregen maar ik gaf er niet aan toe.

Merel :
Ik knikte en liep het water uit.
"Red je je wel hier alleen?"
Olivia keek me even aan en glimlachte.
"Natuurlijk."

Ik knikte.
Ik liep samen met Olivia naar het paleis om me wat op te frissen en me om te kleden.
Toen ik mijn kamer binnen kwam zag ik dat Ivon op mijn bed lag.
Hij schrok toe ik binnen kwam maar zei niks.
"Ik ga even naar huis." zei ik tegen hem.
Hij keek wat teleurgesteld maar begreep het.

Olivia pakte een jurk uit mijn kast en hielp me met het korset.
Ze werd er steeds handiger in.
Ik liep de kamer uit.
Olivia bleef even bij Ivon.
Ik liep de lange trap af.
Ik liep weer richting de kamer van Robin.
Hij had een shirt aan en zag er al stukken beter uit.

Ik glimlachte en ging op een stoel voor hem zitten.
Hij keek me even aan en legde een hand op mijn schouder.
Hij haalde met zijn andere hand een pluk uit mijn gezicht.
Ik gaf hem een kus op zijn wang.
"Die heb je wel verdient." glimlachte ik.
Hij knikte.
"Wat ga je nu doen ?"
"Ik ga even naar huis."waren mijn woorden.

Olivia Elaine Newton

'' Ik heb het voor je gevraagd, maar ze wou liever even naar huis .. over alles denken '' zeg ik dan.
Ivon knikt '' ik begrijp het '' zegt hij dan met een kleine glimlach.
Ik zag de pijn in zijn ogen '' kan ik misschien wat voor je doen ? '' zeg ik dan.
'' Er komen straks een paar mannen die hier komen voor mijn ouders, ik zou ze eerst ontvangen voor ik op vakantie zou gaan .. maar zou jij dat even kunnen doen ? '' vraagt hij dan.
Ik knik '' maar natuurlijk, doe jij maar rustig aan '' zeg ik dan.
'' Dankjewel Olivia '' zegt hij dan.
'' Geen dank '' zeg ik dan.
Ik loop de kamer uit en ga nog snel even mijn kamer in om een andere jurk aan te trekken.
Ik ga even voor de spiegel zitten en borstel snel mijn haar door, ik steek het op met een bijpassend lintje.
Ik doe nog een paar schoenen aan en loop dan naar beneden toe.
Edward zou waarschijnlijk in een vergadering zitten, ik had hem vandaag nog niet gezien.
Ik loop de theekamer in waar ik ze zou ontvangen, een dienstmeid zet de koffie alvast neer.
'' Kan ik voorderest nog wat doen mevrouw ? '' vraagt ze dan.
Ik denk even na '' zou u misschien een paar hapjes kunnen halen ? '' vraag ik dan.
Ze knikt '' maar natuurlijk mevrouw '' zegt ze dan.
Ze maakt een reverence en loopt weg, ik maak het een beetje netjes.
Zodra ik klaar ben komt een dienstmeid met de mannen aangelopen.
'' Laat ze maar binnen '' zeg ik dan met een glimlach, ze knikt en laat de mannen binnenkomen.
'' Goedendag heren, is uw reis goed verlopen ? '' vraag ik dan terwijl ik ze aangeef dat ze mogen gaan zitten.
Ze kijken me vragend aan maar gaan zitten '' het is prima verlopen mevrouw '' antwoord één van hen dan.
Ik schenk intussen de koffie in '' ik val even in voor de prins '' zeg ik dan.
Gelijk kijken ze begrijpelijker '' gefeliciteerd trouwens met uw verloving '' zegt één ander van hen dan.
Ik glimlach '' hartelijk dank '' zeg ik dan.
Als ik klaar ben met inschenken ga ik zelf ook zitten.
De dienstmeid komt uiteindelijk aangelopen met de hapjes, ze maakt een reverence '' bedankt '' zeg ik nog, ze glimlacht en loopt weg.
De mannen beginnen een beetje spottend te lachen, ik kijk ze aan '' mag ik vragen wat er is ? '' zeg ik dan.
'' U bedankt uw personeel ? '' zegt één van hen dan.
Ik pak mijn koffie en blijf ze aankijken '' maar natuurlijk, ze krijgen dan misschien er wel voor betaald, en het is hun werk .. maar u zou het toch ook fijn vinden om gewaardeerd te vinden ? Beeld u zich eens in dat u een werker bent, u zou het dan toch fijn vinden dat u gewaardeerd word ? '' zeg ik dan.
De mannen kijken me even met grote ogen aan en denken na, ik neem intussen een slokje koffie.
'' U heeft gelijk mevrouw .. '' geeft één van hen dan toe.
'' Natuurlijk heeft ze gelijk, jullie kunnen nog aardig wat van haar leren '' hoor ik dan opeens.
Ik kijk op, het is de koning die er samen met de koningin staat.
We staan op, ik maak een reverence en de mannen maken een buiging.
'' Mevrouw Newton, u kan gaan als u wilt '' zegt de koningin dan met een glimlach.
Ik knik en loop weg.

Merel :
Robin knikte.
Hij kon niet mee want zijn training ging gewoon door.
Ik zal deze keer helemaal alleen gaan.
Een dienstmeisje had mijn spullen ingepakt en al in de koets gelegd.
Voor deze ene keer was Eros voor de koets gespannen.
Ivon kwam nog even naar buiten gelopen.
Hij had de zilveren hanger in zijn hand.
Die zal die vast van Olivia hebben gekregen.
Hij omhelsde me en deed de ketting weer bij me om.
"Deze blijft en is gewoon van jou." zei die met een glimlach.
Er liep een traan over mijn wang maar Ivon haalde hem snel weg.
"Merel je bent een sterke vrouw en ik zal dit keer op je blijven wachten tot jij er klaar voor bent."
Ik knikte en bedankte hem.
Ik liep de koets in.
Ivon keek hoe de koets langzaam verdween.
Ik keek om me heen en voelde me erg leeg.
De hanger glinsterde in het licht.
Ik had gelukkig al wel afscheid van Edward en Olivia genomen.

Toen naar een paar uur rijden.
Zag ik in de verte mannen die aan het trainen waren.
Kwamen die uit het paleis?
Ik liet de koets stoppen en stapte eruit.
Een man kwam naar me toe gelopen.
"Wat zijn jullie hier aan het doen?"vroeg ik aan de man.
De man begon te lachen.
Dit zijn mannen die straks proeven gaan afleggen om straks in het paleis te mogen dienen als ridder of wachter.
Ik keek naar de training.
En het beviel me wel.
"Is het goed als ik mee doe ?" De man bekeek me even en begon te lachen.
"U , een vrouw die ridder wilt worden ?"
Ik knikte "ja zeker."
Ik had iets nodig om me op af te reageren en om even alles uit mijn hoofd te zetten.
Deze training was dicht bij de boerderij.

de man keek me even serieus aan en stopte met lachen.
"U meent het serieus."
Ik knikte.
"Nou goed mevrouw ."
Ik keek hem even aan.
"Meneer ik wil graag dat u me behandeld zoals je iedere andere man ook behandeld."
Hij knikte en er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
Hij riep een man en die gaf die een bevel om mij een training pak te geven.
"Maar meneer we hebben geen dames maten."
De man werd kwaad.
"Deze dame is niet zomaar een dame deze dame verdient een broek!" schreeuwde die.

Ik liep even naar de koets om te zeggen dat die me spullen alvast naar de boerderij moest brengen en dat die mijn vader in moest lichten.

Olivia Elaine Newton

Alleen liep ik even door de hallen heen, opeens loopt er een dienstmeid op me af '' mevrouw wilt u alstublieft met me mee komen ? '' vraagt ze dan.
Ik kijk haar bezorgd aan '' maar natuurlijk '' zeg ik dan.
We lopen wat snel door de hallen heen wat zou er aan de hand zijn ? denk ik dan, ik hoopte maar dat het niet al te ernstig was.
We komen aan bij de keuken, de dienstmeid gaat voor mij naar binnen.
Dan loop ik ook naar binnen, de wachters van gister staan er en de dienstmeiden.
'' Verassing ! '' roepen ze uit, ik begon te glimlachen.
Ik wast toch niet jarig ? denk ik dan bij mezelf.
'' Waar heb ik dit aan te danken ? '' zeg ik dan uiteindelijk met een glimlach.
'' We wouden u verassen omdat u altijd zo aardig voor ons bent, we vonden dat u het wel verdiend had '' zegt één van hen dan.
Ze hadden een taart gemaakt, een dienstmeid loopt even weg en komt daarna weer terug met een klein doosje.
Ze loopt naar me toe '' namens ons allemaal '' zegt ze dan.
Ze geeft het doosje aan mij, ik open het en er komt een prachtige armband tevoorschijn.
Ze doet het bij me om '' hij is prachtig '' zeg ik dan.
Ik begin tranen in mijn ogen te krijgen '' dankjulliewel allemaal, dit had niet nodig geweest '' zeg ik dan.
Ik ga bij allemaal even persoonlijk langs om een knuffel te geven.
Zelfs de wachters, uiteindelijk gaan we met zijn allen aan de keukentafel staan.
Ik verdeel de taart '' op mevrouw Newton '' roepen de dienstmeiden en wachters dan uit.
Ik giechel even '' ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor deze geweldige verassing '' zeg ik dan met een glimlach.
Uiteindelijk beginnen we allemaal aan ons taart, we praten gezellig wat en maken wat lol.

Merel :
Ik kreeg een harnas en een zwaard en nog wat andere kleding.

Ik deed de kleding die ik kreeg aan harnas en zwaard hoefde nu niet.
Ik kleden me om in een tentje.
De jurk legde ik in de tent naar.
De man die ik had gesproken ging voor mijn staan en gaf me een hand.
"Ik ben Roderick , Je spreekt me aan als meneer."
"Aangenaam meneer ik ben Merel."
Hij nam me mee naar een groep mannen die bij elkaar stonden en lachte.
Ze begonnen allemaal te fluiten toen ze me zagen in mijn kleding.
Roderick keek erg streng en beveelde ze te stoppen.
"Mannen dit is Merel en ze is op dit moment één van ons."
De mannen keken raar en begonnen te protesteren.
"Een vrouw als één van ons." dat kon niet.

Ik ging in houding staan.
"Mannen ik snap dat jullie me er niet bij willen hebben, ik ben maar een vrouw. Maar deze vrouw is sterk en wilt graag bewijzen dat ze meer is dan dat."
Roderick keek me trots aan en knikte.
Ik mengde me bij de mannen.
Ze keken me allemaal wat raar aan.
Een paar roken aan mijn haar alsof ze nog nooit een vrouw hadden gezien.

Olivia Elaine Newton

Opeens komt Edward ook binnen, ook ver hem was er nog een stukje taart over.
Ondanks wat er allemaal was gebeurd was het een gezellige boel.
Edward kijkt me even met een glimlach aan.
Hij loopt naar me toe en komt naast me staan, hij slaat even zijn arm om me heen.
'' Mevrouw Newton u heeft Edward werkelijk waar heel erg verander, en u moet eens weten hoe vaak hij over u praat '' zegt één van de dienstmeiden dan, ik begin een beetje te lachen.
Edward bloost even '' toch hoop ik geen slechte dingen ? '' zeg ik dan.
'' Nee alleen maar goede dingen '' zegt ze dan.
Ik giechel even en glimlach dan.
Na een tijdje gaat iedereen weer aan het werk, ik en Edward poetsen even de borden af.
Uiteindelijk lopen we naar buiten toe, we lopen over het gras heen '' ik hoorde van mijn ouders dat je de mannen ook al de les had gelezen ? Je durft wel ! '' zegt hij dan lachend.
Ik kijk hem even aan '' zo eng zijn ze toch niet ? '' zeg ik dan vragend.
'' Niemand durft echt wat tegen ze in te brengen '' antwoord hij dan.
'' Ooh .. '' zeg ik dan een beetje rood wordend.
Opeens pakt hij mijn handen vast '' ik zei toch dat je een geweldige koningin gaat worden, ze vinden je geweldig .. de mannen moesten achteraf ook wel erg lachen om je en ze lachen bijna nooit '' zegt hij dan.
Ik begin een beetje te lachen om de blije Edward.
'' Ik kan niet wachten tot je echt mijn vrouw bent '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik lach nog even wat om hem, ik kijk hem even serieus aan '' dus wat vertel je zoal over mij ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt even geschrokken en ik begin weer te lachen.
Ook hij krijgt weer een glimlach '' je laat me er ook altijd in trappen hé '' zegt hij dan.
Ik kijk hem even onschuldig aan.
Uiteindelijk lopen we verder '' Olivia .. ik moet nog wat werk regelen met iemand, ik ben alleen een beetje laat '' zegt hij dan.
Ik lach even '' ga maar '' zeg ik dan , hij rent weer weg.
Ik schud wat lachend mijn hoofd en loop verder.
Ik kom een paar wachters tegen, ik knik even en glimlach '' al wat bedacht wat ik voor jullie kan doen ? '' zeg ik dan.
Ze kijken elkaar even aan en lachen wat '' het is niet echt iets wat u kan doen, we hebben besloten dat we u eens met een zwaardtraining mee willen laten doen '' zegt hij dan.
Ik moet even lachen '' wanneer was jullie idee ? '' zeg ik dan.
'' Morgenochtend vroeg '' zegt hij dan, ik knik '' dat is dan afgesproken '' zeg ik dan.
Ik maak een reverence en vervolg mijn weg weer.
Ik loop even door de rozentuin heen, opeens komt de koningin aangelopen.
Ze glimlacht even naar me '' je was geweldig vanmiddag '' zegt ze dan.
Ik maak een reverence '' heel erg bedankt voor het compliment '' zeg ik dan.
Ze glimlacht naar me '' weet je Olivia, ik ben blij dat Edward uiteindelijk naar je toe is gegaan om je te ontmoeten. Hij is zo erg veranderd .. in de goede manier .. hij was altijd een stil kind, deed alleen maar netjes, lachte bijna nooit. En sinds jij er bent .. '' zegt ze dan.
Ik kijk even naar de grond '' soms vraag ik me af hoe ik dat heb gedaan .. en of ik het wel was en niet hij zelf '' zeg ik dan.
De koningin kijkt me aan terwijl we samen verder wandellen '' jij hebt hem laten zien dat er meer is in het leven, dat je niet continu stil moet blijven zitten en dat zelfs de kleinste dingen speciaal zijn '' zegt ze dan.

Merel :
De training was begonnen en Roderick deed wat die had beloofd.
Hij behandelde me net zo als de mannen misschien zelfs wel harder.
Ik kreeg de grootste en de sterkste mannen voor me.
Ik ging vaak neer.
de mannen lachte elke keer weer als ik er onderuit werd gehaald.
Kwa conditie was ik gelukkig één van de beste.
Ik rende gewoon de kilometers mee.
De zwaarden waren zwaarder dan ik had verwacht.
Toen de training klaar was en ik goed onder de modder zat.
Liep ik rustig naar de boerderij.
De meeste mannen waren ook gewoon boerenknechten of zonen.
Mijn vader verwelkomde me goed.
En moest erg lachen hoe ik er uit zag.
"Merel heeft weer een doel in zicht." zei die lachend.
Ik vertelde hem alles wat er was gebeurd.
Hij schrok veel maar ik kon helaas niet het verhaal beter maken.
Toen we hadden gegeten en ik wat had opgefrist.
Liep ik naar de stal waar Eros stond.
Mijn voeten gingen door het heerlijke stro.
Eros brieste en keek me vrolijk aan.
Mijn handen gingen door zijn manen.
Ik voelde zijn warme ademhaling.
Ik werd er altijd rustig van.
Ik pakte een halster en deed hem langzaam om hem heen.
Mijn handen gingen over zijn rug.
Ik sprong in één keer op zijn rug en liep hem stappen.
de zon ging al langzaam onder.
de hemel werd prachtig.
Ik liet Eros in galop gaan.
Mijn haren wapperde in de wind.
Ik vergat even alles.
Opeens kwam ik een paar mannen van de training tegen.
Ze waren hadden flink ingedronken.
Ze keken me aan en lachte naar me.
Ik was erg wijs en liet Eros omkeren.
Ik had daar nu niet vel zin in.
Alles kwam weer bij me op en voelde me weer leeg.
Een hand ging over mijn buik en er rolde een traan langzaam over mijn gezicht.
Eros maakte een gekke sprong om me op te vrolijken.
Ik gaf hem een klopje op zijn hals en liet hem weer galopperen.
De tranen bleven lopen en ik probeerde mijn verdriet te vergeten.
Toen ik uiteindelijk weer bij de boerderij was en Eros had verzorgd liep ik eigenlijk meteen naar mijn kamer.
Mijn bed was prachtig opgemaakt en al mijn kleding hing in de kast.
Mijn vader had me een fijne nacht gewenst.
Ik had mijn nachtjapon al aangedaan en ging langzaam onder de dekens liggen.
Ik huilde mezelf langzaam in slaap.

Olivia Elaine Newton

Inmiddels zat ik alweer boven op mijn kamer, ik was in bad geweest en had mijn japon aangetrokken.
Ik zit voor de spiegel en borstel mijn haar even door, ik vlecht mijn haar even in.
Opeens gaat de deur open, het is Edward '' goedenavond mevrouw Newton '' zegt hij dan met een glimlach.
Hij komt naar binnen gelopen, ik vlecht mijn haar verder in.
Hij komt achter me staan en buigt zich naar voren, hij geeft een kus in mijn nek.
Ik sluit even mijn ogen en leg even mijn hand op zijn hand.
Uiteindelijk sta ik op, Edward laat me een rondje draaien waardoor ik uiteindelijk tegenover hem stil sta.
Ik heb mijn handen tegen hem aanliggen en kijk hem even verbaasd aan, hij buigt zich naar voren en drukt zijn lippen op de mijne.
Ik voel zijn hartslag wat versnellen, ik stop even en kijk hem in zijn ogen aan.
Ik maak me even los en pak mijn overjas, ik trek hem aan en glimlach even naar Edward.
Ik ga zitten op de vensterbank, ik klop even voor me op de vensterbank.
Edward kijkt me even vragend aan maar gaat dan toch maar zitten.
Ik laat hem achterover leunen, ik ga even met mijn handen door zijn haar en doe het daarna even goed.
Ik geef Edward even een kus op zijn wang en fluister dan in zijn oor '' Edward ook jij hebt mij veel dingen geleerd .. daar ben ik erg dankbaar voor ''
Hij gaat weer overeind zitten en stapt van de vensterbank, hij keert zich om naar mij en steekt zijn armen uit.
Hij tilt me op en zet me met een halve draai op de grond neer, hij pakt voorzichtig mijn kin vast en buigt zich naar voren.
Weer drukt hij zijn lippen op de mijne '' het is niet in woorden uit te drukken hoeveel ik van je houd '' zegt hij dan even tussendoor.
Ik sla mijn armen om hem heen en druk mijn lippen weer op de zijne.
Uiteindelijk stoppen we, Edward kijkt me even met een glimlach aan.
Hij draait me om en slaat zijn armen om me heen en pakt dan mijn handen vast, hij legt even zijn hoofd in mijn nek '' mijn werk is niet makkelijk door jou .. '' zegt hij dan, ik schrik even maar al snel gaat hij verder met praten '' ik kan alleen nog maar aan jou denken '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik giechel even, ergens miste ik Merel wel weer .. maar ik kon het vast wel even overleven.
Ik maak me los en loop weer naar de vensterbank toe, ik kijk naar buiten.
Edward pakt een plaid en loopt naar me toe, hij komt naast me zitten.
Ik pak een deel van het plaid van hem aan en sla het om me heen.
Ik draai mijn hoofd om en kijk Edward aan, hij slaat zijn armen om me heen.
Ik leg mijn hoofd tegen hem aan '' ik heb dit gemist toen het even niet zo goed met je ging .. '' zegt hij dan zacht.
Ik zeg niets maar kruip nog wat dichter tegen hem aan.
Ik begin moe te worden en sluit mijn ogen.
'' Je hebt mooie spieren .. '' mompel ik dan zacht, ik hoor Edward zacht lachen maar uiteindelijk val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker, Edward is nog aan het slapen.
Ik moet zo bij de zwaardtraining zijn van de ridders.
Ik probeer behendig over hem heen op de grond te komen.
Ik kijk even wat hulpeloos om me heen, ik open de kastdeuren zachtjes en ga er achter staan.
Ik doe een broek aan en een blouse die ik nog ergens achterin mijn kast had liggen.
Ik pak een paar schoenen en loop dan naar mijn kaptafel.
Ik borstel mijn haar door en doe het dan in een knot, ik loop naar Edward toe en geef hem een kus.
Hij schrikt wakker '' sorry '' zeg ik dan.
Hij glimlacht '' het geeft niet '' zegt hij dan, hij kijkt even naar me '' wat ga je doen ? '' vraagt hij er dan nog achteraan.
'' Ik ga zwaardtrainen met de ridders '' zeg ik dan.
Hij moet even lachen '' goedemorgen trouwens mevrouw je hebt mooie spieren '' zegt hij dan.
Ik begin te blozen '' ik moet nu echt gaan '' zeg ik dan snel.
Ik geef hem nog snel een kus en loop weg.
Ik kom op het trainingsveld aan, het is nog stil.
Na een klein tijdje komen de wachters binnengelopen '' goedemorgen heren '' zeg ik dan met een glimlach.
Ze schrikken even " goedemorgen mevrouw Newton, we haddwn u niet zo vroeg vewacht " zegt een van hen dan.
Hij kijkt even naar mijn kleding " en ook niet dat u in dat soort kleding zou komen " zegt hij dan.
Ik lach even " niet iedereen van adel is hetzelfde " zeg ik dan, hij knikt.
" Wanneer beginnen we ? " zwg ik dan met een glimlach.
Hij kijkt me verbaasd aan " u heeft er zin in zo te horen ? " zegt hij dan.
Een van de wachters bij ons had mij vroeger wat technieken geleerd, ik versloeg hem altijd .. Hij zei altijd dat ik een natuurtalent was.
De wachter wilt uit gaan leggen, hij haalt uit, ik houd het zwaard als bescherming voor me en gelijk ga ik door in aanval.
Er ontstaat een heel 'gevecht', uiteindelijk beland hij op de grond.
Ik loop naar hem toe en help u overeind, hij is verbaasd maar lacht dan even " hoe kan u dit zo goed ? " vraagt hij dan.
Ik haal mijn schouders op " ik had vroeger eens een lesje gehad van een van onze wachters " zeg ik dan met een glimlach.
Hij knikt, al snel komen er nog meer aangelopen.
Ik vecht een voor een met ze, uiteindelijk staat er een hele menigte, een paar tuinmannen, dienstmeiden en ridders staan er, zelfs de koning en koningin zijn er bij gekomen.
Ivon komt ook even kijken.
Een voor een haal ik de ridders neer, elke keer klinkt er een luid geklap.
Uiteindelijk komt Edward aangelopen.
De wachter loopt naar hem toe met een zwaard " kom op Edward, zwaardtraining tussen mij en jou " roep ik dan met een glimlah.
Iedereen begint te juichen, zelfs de koning en koningin.
Edward neemt het zwaard aan en loopt naar me toe " ik zal zachtjes doen " zegt hij dan.
Ik kijk hem uitdagend aan " dat is nergens voor nodig, doe maar zoals normaal " zegt hij dan.
We gaan op ons beginpunt staan.
Na een klein tijdje haal ik ook Edward neer, de koning en koningin moeten even lachen.
Ik loop op hem af en help hem overeind, ik geef hem een klopje op zijn schouder " ik zei toch dat je me niet zacht aan hoefde te pakken " zeg ik dan.
Hij glimlacht naar me " elke keer verras je me weer " zegt hij dan.
We lopen een beetje terug naar de menigte, er komen een paar wakers naar ons toe.
Sommige geven Edward een bemoedigend klopje " ik wens u succes met haar " zeggen ze dan.
Ik moet er even om lachen.
" Mevrouw Newton, wilt u vaker bij de trainingen komen ? " zegt de man dan die me vannochtend les wou geven.
Ik glimlach " maar natuurlijk " antwoord ik dan.
De koning en koningin lopen naar ons toe " nou jongen .. Weet je heel zeker dat je met haar wilt trouwen ? " zegt de koning dan even met een knipoog naar mij.
Ik moet even lachen, Edward slaat zijn arm om me heen " maar natuurlijk .. Al zal ik het wel heel moeilijk krijgen " zegt hij dan een beetje lachend.
De koningin kijkt me even met een glimlach aan " Olivia je bent echt geweldig, wie had dit ooit verwacht " zegt ze dan met een glimlach.
Ik bloos eventjes.

Merel :
Ik was ook erg vroeg op.
Nog voordat de zon opkwam was ik weer bij de training velden.
Het was een groot gevecht tegen me zelf.
Ik moest dingen doen die geen enkele vrouw zo aankon.
Ik ging vaak neer.
Ik werd uitgelachen en vernederd.
Maar aan de ene kant vond ik dat helemaal niet erg.
Roderick had respect voor me en leerde me alle trucjes die hij kende.
De tijden gingen snel voorbij en zo ging ook een paar weken voorbij.
Ik was het paleis niet vergeten.
Maar wou mijn training afmaken.
De rouw om mijn kind was er nog steeds maar ik had het wel deels verwerkt.
Ik was vandaag weer eens aan het trainen.
Ik was veranderd.
Ik had een ander pak gekregen die meer naar mijn vrouwelijke vormen waren gemaakt zodat ik me beter kon bewegen.
Ik was beter geworden en was nu één van de beste geworden.
De mannen kregen ook langzaam meer respect voor me.
Vandaag was de dag dat de prinsen en de Koning en koningin gingen kiezen wie bij hun ridders mochten samen voegen.
Ik voelde de spanning in mijn buik.
Ik had mijn haar in een vlecht en het wat traditie om je gezicht te bedekken met modder zodat niemand je kon benadelen op uiterlijk of op wie je bent.

Ik zuchtte even en probeerde nog wat dingen te oefenen.
Ik was vooral bang dat ze me zouden herkennen.
Ik had gezwegen voor alle mannen dat ik eigenlijk de verloofde was van een prins.

Ik liep de hut in van Roderick.
Hij keek trots naar me en legde een hand op mijn schouder.
"Merel je bent de enige persoon hier die enorm heeft geknokt jij komt er wel." zei hij met een glimlach.
Hij liep naar achteren en pakte een zwaard.
"Deze zwaard was van mijn vader en die wil ik graag aan jou geven."
Ik keek naar het prachtige zwaard.
Het glinsterde in de zon. "Roderick dit ka ik niet aan nemen."
Hij keek me aan "Merel dit moet je wel aannemen jij bent de enige die dit zwaard waard is."
Er liep een traan over mijn wang hij moest eens weten.

Roderick was in al die weken heel veel voor mij waard geworden.
Hoe hard die ook was hoe streng die ook was en hoe vaak die me niet heeft uitgescholden.
Hij gaf me wel een kans.
Opeens hoorde ik paarden hoeven.
Roderick gaf me een kom met soort van modder dat ik op me gezicht moest doen.
Ik deed het erop en keek heel even in de spiegel.
Ik was gespierder geworden.
Ik zag er niet meer uit als de lieve Merel.
Ik was harder geworden.

Ik deed mijn kleding goed en deed het zwaard om mijn heup.
"Alle mannen hier komen !"werd er geroepen.
Ik rende en ging achter bij alle mannen in houding staan.

Ik zag Olivia als eerste uit de koets komen.
Mijn adem ging tekeer maar probeerde toch me in te houden.
Zou ze me herkennen ging er door mijn hoofd.
Ik hoopte het niet want ik wou juist bewijzen dat ik dit in mijn eentje kon.
Toen Ivon uit de koets kwam liep er heel even een traan.
Een man die naast me stond keek me aan en veegde hem snel weg en gebaarde dat het wel goed komt.
Ik deed snel mijn modder op mijn gezicht weer goed.
En haalde even diep adem.
Toen iedereen voor ons stond moesten we ze begroeten.
Dat was in een soort van roep in houding.

Olivia Elaine Newton

Edward staat naast me, ik kijk even naar de mannen .. Er staat één vrouw tussen.
De vrouw komt me bekend voor, ik kijk nog eens goed .. Het is Merel !
Ik besluit mijn mond maar te houden, ik kijk nog een keer goed naar haar en weet dan zeker dat het Merel is.

Merel :
We moesten laten zien wat we in ons hadden en er kwamen wat echte ridders aangelopen die ons zouden testen op zwaardkunsten.
Ik slikte wel even toen ik mijn tegenstander zag.
Groot en breed
Ik pakte mijn zwaard die blonk in de zon.
De man ging in de begin positie staan.
Hij ging daarna in de volle aanval.
Olivia keek goed naar me ik wist dat ze me herkende.

Ik verdedigde de klappen af en rolde naar achteren.
Ik sloeg een paar keer met de zwaard.
De man was erg sterk.

Maar uiteindelijk kreeg ik hem neer en hield ik het puntje van mijn zwaard op zijn kin.
Het gevecht was afgelopen.

Ik werd bij Roderick geroepen en trots knikte.
We moesten laten zien wat we waardig waren.

Olivia Elaine Newton

Gespannen kijk ik, ik weet wel dat Merel sterk is en dat het haar vast wel lukt .. Maar toch vind ik het een beetje engig.

Merel :
De proef was nog lang niet afgelopen.
Kracht , conditie en boog waren ook de proeven die we moesten ondergaan.
Het was zwaar.
Maar ik probeerde wat tegen me zelf te bewijzen.

Het deed me zeer om Olivia en de rest te zien.
Maar aan de andere kant vond ik het fijn.
Olivia zag er erg goed en gelukkig uit.

We moesten ook nog laten zien dat we kunnen paardrijden ik kreeg een bruine ruin toegewezen.
En een boog.
Het was erg lastig om via de paard je doel goed te vinden en te richten.

Olivia Elaine Newton

Merel deed het geweldig, met een glimlach keek ik toe.
Ik vond het fijn om haar weer even te zien, ook al was het aardig gelukt de laatste tijd .. toch miste ik haar.
Ook Ivon miste haar heel erg, met Robin was inmiddels al weer beter geworden .. Robin liep soms met een andere vrouw samen, ze lachte, liepen samen hand in hand en al dat soort dingen .. ik besloot het alleen maar niet aan Merel te gaan vertellen .. ze moest eerst alles zelf overdenken.
Merel zag er al wel iets beter uit.
Edward pakt stiekem even mijn hand vast, ik probeer mijn lach wat in te houden.
Edward was ook steeds losser geworden, hij was nog vrolijker en had bijna overal lol in.
Elke avond kwam hij wel even naar me toe en meestal zaten we dan samen in de vensterbank, we gingen vaak naar buiten toe en ik was intussen nog af en toe naar de zwaardtraining geweest.
Ik volg Merel goed, elke keer had ik de neiging om voor haar te juichen maar ik besluit elke keer mijn mond maar wijs te houden.

Merel :
Toen alle proeven klaar waren.
was ik bek af ik zat onder de modder wat ik eigenlijk wel gewent was.
We moesten weer in houding staan.
het kwam nu er op aan wat de koning en koningin van vonden.

Mijn hart ging tekeer.
Ivon keurde ons en bekeek ons nauwkeurig.
Toen die langs me kwam keek die me diep in mijn ogen.
Ik hield mijn tranen in.
Hij bekeek me en knikte.
Net of er wat beviel aan me.

eigenlijk moest ik ook mijn lach in houden.
Het zilveren hart had ik expres niet om gedaan.
Ik kreeg wekelijks een brief van Robin en ik wist dat die ondertussen zijn grootste liefde had gevonden.

Hij vertelde het i zijn brieven zo mooie en hij hield van mij als een zus een goeie vriendin.
Ik miste Ivon wel erg maar ik moest na denken.
Ik moest rouwen.

Ik had mijn best gedaan met de trainingen en mijn vader geholpen op de boerderij.
De trainingen waren voor mij afleiding en troost.

De koning en koningin bekeken ons ook nauwkeurig.
Roderick vertelde ze van elk ieder wat alleen zei niet de namen.
Hij was erg bijgelovig en geloofde dat dat ongeluk bracht.

Ik moest vak lachen om dat bijgeloof.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf even op mijn plaats staan, ik moest alleen mee maar moest nog niets doen.
Dat zou wel gaan veranderen zodra ik getrouwd was met Edward.

Merel :

Ik keek een beetje zenuwachtig om me heen.
Ik wachtte af wat ze zouden zeggen.
Ik zuchtte.

Het komt goed Merel het komt goed.

Olivia Elaine Newton

Ik ben benieuwd wie ze gaan kiezen, ik hoop maar dat ze Merel zouden kiezen.
Ik zou het zo leuk voor haar vinden.
Ergens vraag ik me af hoe ze hier bij gekomen is .. ik vind het wel wat voor Merel.
Opeens voel ik wat tegen mijn rug aankomen, ik kijk achterom en zie dan dat het een paard is .. kennelijk is hij ergens losgeschoten.
Ik laat het paard even aan mijn hand ruiken en pak dan de teugels vast.
Het paard leek niet van hier te zijn anders zou iemand van hier wel snel komen.
Ik kijk het paard even aan en klop het paard op zijn nek.
'' Waar kom je vandaan ? '' fluister ik dan tegen het paard.
Hij kijkt me even aan met zijn trouwe ogen, het is een prachtig zwart paard .. het ras herkende ik niet.
Ik keek even rustig om me heen om te zien of ik iemand zag lopen maar intussen moest ik ook opletten.
Ik besloot het paard maar eventjes vast te houden terwijl hij even rustig bij me bleef staan en af en toe zijn hoofd op mijn schouder legde.

Merel :

We moesten wachten en mochten ons even op frissen.
Het was het moment dat onze gezichten zichtbaar zouden worden.
Ik pakte water en maakte mijn gezicht schoon.

Toen ik me omdraaide stond Ivon achter me en hij schrok.
"Merel !" riep die hard.

Ik keek hem wat geschrokken aan.
"Ben jij die vrouw die .." Ik knikte.
Hij sloeg zijn armen om me heen.
"Ik heb je gemist." " Ik jou ook!"
Er liepen tranen uit mijn ogen.
En ik voelde nu op hoe erg ik Ivon had gemist.

Roderick riep ons weer en ik liet Ivon los
"Ik moet gaan." Hij knikte.
Ik ging bij de overgebleven mannen in een rij staan.
De koning en koningin keken opeens bedenkelijk.
Edward sloeg een hand voor zijn mond toen die mij zag staan.

Ivon kwam aangelopen en ging naast Edward staan.

Olivia Elaine Newton

Edward was inmiddels weer normaal gaan staan.
Ik keek trots naar Merel, Ivon zijn houding was een beetje veranderd .. het deed hem waarschijnlijk even goed dat hij Merel weer zag.
Nog steeds sta ik met het paard zijn teugels in mijn hand.
Af en toe werp ik even een blik opzij om te kijken of ik iemand zie lopen.